En masse aan de dashboard camera

Misschien heb je al wel eens gehoord van het bestaan van de dashboard camera, een van de nieuwste snufjes op technologisch gebied. Toegegeven, misschien is het niet zo héél nieuw meer, maar het is wel iets wat nu en masse bekend aan het raken is en wat vele mensen om ons heen aanschaffen. Ik ben een van die vele mensen en wilde in dit blog eigenlijk nog wat meer bekendheid genereren voor het bestaan van de dashboard camera, aangezien het mijzelf geen windeieren heeft gelegd. Bovendien ben ik van mening dat misverstanden ermee voorkomen kunnen worden en dat is natuurlijk een groot goed. Natuurlijk advocateer ik het niet dat mensen voor eigen rechtertje gaan spelen, maar dat is met de dashboard camera ook niet het geval. De camera registreert simpelweg wat er aan de hand is voorafgaand aan bijvoorbeeld een ongeluk, iets wat een vriend van mij overkwam. Die heeft de schade aan zijn auto kunnen verhalen op degene die het ongeluk veroorzaakte precies door uitgerekend die dashboard camera, die hij net een week of wat in zijn auto had zitten. Je kunt je wel voorstellen hoe blij hij was met zijn beslissing destijds, om het tóch maar te doen. Aangezien er geen getuigen aanwezig waren hebben de beelden van zijn camera als bewijslast kunnen dienen voor de verzekeringen, iets wat hem dus toch zeker enkele duizenden euro’s bespaard heeft. Zelf heb ik de beelden kunnen gebruiken toen een andere weggebruiker tegen mijn geparkeerde auto aan botste en geen briefje achterliet. Hij wist namelijk niet wat ik wel wist: dat zijn daad hoe dan ook uit zou komen, aangezien de dashboard camera zijn kentekennummer geregistreerd heeft. Want ook op beweging reageert de sensor van de camera, ideaal in het geval van de anders aan schade lijdende partij!

De cadeaubon voelt alsnog aan als een cadeautje!

Ik heb zelf altijd een behoorlijke stress als ik jarig ben. Mensen vragen me een maand, en soms zelfs veel meer dan een maand, van tevoren al wat ik wil hebben voor mijn verjaardag. Ik weet dat je het hele jaar door eigenlijk al een lijstje moet aanmaken van de dingen die je wilt hebben, maar het komt er nooit zo specifiek van bij mij. Aan lijstjes doe ik niet omdat ik sowieso te chaotisch ben. Ik ben in oktober jarig en stel dat ik vanaf het voorjaar zou gaan bijhouden wat ik graag zou willen hebben, dan zou ik allereerst misschien wel vijf verschillende lijstjes daarvoor gaan bijhouden, allemaal op een ander soort briefje of post-it. Bovendien, en dit is nog wel verontrustender, zou ik al die briefjes vervolgens toch allemaal weer kwijtraken. Het leuke is ook nog eens dat ik ook niks kan onthouden, dat ik dan wel kan denken ‘toen en toen had ik iets leuks bedacht en ik schreef het op een briefje toen ik in de trein zat’ maar me dan niet meer kan herinneren wat ik precies op het briefje geschreven had. Het kan iets zijn wat ik een tijdlang heel graag wilde hebben maar waarvan ik zelfs na een week tijd me al niet meer kan heugen wat het nu was. Dit jaar bedacht ik dat ik het gewoon heel simpel voor mezelf ging houden, en ik vond het het beste cadeau dat ik ooit voor mezelf had bedacht, het beste idee om hiermee om te gaan. Ik hoefde nog maar een ding te onthouden, namelijk een cadeaubon. Ik zou gewoon iedereen die ernaar vroeg om een cadeaubon vragen voor mijn verjaardag. Het leuke aan een cadeaubon is dat als ik een keertje bedenk wat ik nou wél zou willen hebben, ik het niet meer op een briefje hoef te schrijven dat ik toch wel weer kwijtraak, maar dat ik het gewoon direct kon kopen. En dat het dan toch zou aanvoelen als een cadeautje!